Burua atzeraka erortzen zait, buruak ez du agintzen, buruak soilik imajinatu egiten du, eta gorputzak sentitu. Guztiak bat egin eta hor naiz ni... begiak itxita. Bularrak estutuz, igurtziz, puntetatik tiraz. Gerriak gorako indarra hartu du, bakarrik doa, plazeraren dantzan. Eskuineko eskuko bi behatzek alua laztantzen dute, suabe hasieran, baina, arnasa arintzen doan heinean, erritmoa ere bizkortu egiten da. Oihuak barrurako gordetzen ditut. Inork ez nau entzun behar (etxean ez nago bakarrik). Manta gorrian korapilatu da nire gorputza. Behatzak, inertzia propioz, gero eta azkarrago doaz. Beste eskuarekin manta gorriari estu heltzen diot. Eta badator, eta banoa... gerria gora-behera, arnasaren kontrola galduta... egin dut eztanda. Hanketan indarra galdu dut, bigun-bigun geratu naiz, airean banintz bezala, behatzek suabeki jarraitzen dute. Arnasa sakon bat... nire onera etorri naiz. Bi behatzak neure barruan sartu eta denbora batez gora begira gelditu naiz, manta gorrian bildurik.
Eskuak garbitu eta ordenagailu aurrean idazten jarri naiz. Zer idatzi, nondik hasi pentsatzen... egia esan, zentzua hartzen diot orain gogoeta hau idazteko esperientzia hau ekarri izanari. Onartzen dut, obsesio txiki bat dut aspalditik. Edozein txiste, edozein hitz joko, edozein edozer dela, ez dut aukerarik galtzen. Aukera hori bakarra da; aukera hori beti da txotxue. Ez daukat besterik buruan. Hala ere, ez da berdina izango potorrari edo emakumearen masturbazioari buruz jardutea.
Jarraitu irakurtzen Berriaren webgunean.